España necesita unha reforma laboral (poña a que vostede queira) necesaria desde hai anos, para tentar acabar cos problemas estruturais dun país que sempre tivo o dobre de paro que a media Europea, cunha gran temporalidade (agricultura e servizos), por non falar dunha industrialización tardía (anos 80) e unha formación laboral deficiente.

Manifestación Anticapitalista en Madrid – Fotografía de gaelx
É evidente que a reforma laboral, (poña a que vostede queira), non é a panacea para saír da crise, pero si para solucionar algúns problemas que traemos de atrás.
Unha destas reformas propostas, é a reforma que acaba de propor no día de hoxe o Goberno de España e que se basea en puntos da lexislación laboral alemá e austríaca (o coñecido modelo austríaco) que se resume en oito puntos básicos:
1 – Que el Estado se haga cargo de una parte de las indemnizaciones por despido.
2 -Para facilitar a las empresas que se acojan al despido por causas económicas.
3 – El impulso del empleo juvenil. Concentrar las bonificaciones a las empresas en la contratación de jóvenes y ampliar el uso del contrato de formación hasta los 24 años.
4 – La introducción del modelo alemán de reducción de jornada: popularizar este sistema similar a los actuales EREs temporales con el añadido de que las horas no trabajadas se sustituyen por otras de formación para facilitar el reciclaje de los trabajadores. Además, las horas no trabajadas se cobran como paro.
5 – Generalizar como indefinido el contrato de 33 días de indeminización frente a los 45 actuales.
6 – La posibilidad de que agencias privadas entren a formar parte de los servicios públicos de empleo para que ejerzan de intermediarios.
7 – Limitación de dos años al contrato de obra y servicio y encarecimiento del despido en los contratos temporales hasta los doce días frente a los ocho actuales.
8 – Suprimir el actual modelo universal de bonificaciones y concentrarlas en dos nuevos colectivos: jóvenes hasta 30 años sin formación y lleven 12 meses desempleados y mayores de 45 años con igual antigüedad en el desempleo.
Ante estes puntos, debemos de realizarnos a pregunta:
É necesaria unha reforma laboral? Si, aínda que non todo vale.
Para empezar, debemos de dicir, que a proposta do Executivo Español, é unha reforma que con pequenos matices pode afectar ao traballador (indemnización de 33 días), aínda que nalgunhas outras cousas, benefícialle e moito. De todos os xeitos, aínda require a negociación cos sindicatos, patronal e os partidos políticos, xa que a reforma, aínda que se pretende aprobar por decreto; xa que non hai forma de chegar a acordo, ten que ser aprobada no Congreso, onde lembremos, o goberno atópase en Minoría.
Como dixemos, a reforma laboral, non é a panacea para saír da crise, xa que se fose así, hai tempo que estaría realizada, pero si é a vía para tentar solucionar os problemas de contratacións existentes en España.
Achácase que se reduce a indemnización por despedimento e que se está producindo o abaratamento do despedimento improcedente de 45 días por ano traballado a 33 días por indemnización potenciando os contratos que contemplan este despedimento. É evidente, que supón unha desvantaxe para os traballadores, os 33 días (con respecto a 45), con todo, conviría lembrar que o despedimento na actualidade xa é barato.
Non fai falta ningunha nova lexislación para abaratalo porque os contratos temporais teñen 8 días por ano traballado (practicamente nada) e os dereitos laborais que teñen estes contratos son mínimos.
El coste del despido en los últimos 2 años (dato facilitado por sindicatos) ha sido de media 19,1 días por año trabajado. El motivo es que entre un tercio y la mitad de la masa laboral estaba trabajando sin derecho a nada, con despido literalmente libre y gratuito y ahí está el 40% de paro en los jóvenes para demostrar que encima de putas, han puesto la cama. Y el resto de los despedidos lo han sido por causas objetivas (empresa en quiebra) o Fogasa.
Sí hace falta una reforma laboral, un contrato único que te de derecho a antigüedad y convenio desde el primer día y que el empresario no tenga miedo de firmar. Un sistema que no haga rentable descapitalizar una empresa para presentar despidos objetivos antes que despedir o reducir jornada a parte de la plantilla para mantener la empresa. Y eso pasa por una reforma laboral. No necesariamente por lo que propugnan algunos, pero sí por una reforma profunda y seria y rigurosa de nuestro mercado laboral.
Usuaria Alecto en Menéame
En torno ao 90% dos contratos que se asinan todos os meses, son temporais. E son precisamente os temporais cos seus 8 días, os primeiros en ir á rúa, xa ben sexa por despedimento ou por extinción de contrato. Por tanto, ¿abaratouse o despedimento? En parte si, é obvio, pero o 90% dos contratos actuais aínda eran máis baratos que o modelo que se propuxo.
Suponse que o modelo que se quere aprobar, terá 33 días con dereitos desde o primeiro día e maiores custos laborais maiores ao empresario que siga co contrato+despido, seguindo o modelo austríaco e incluíndo neste contrato de fomento de emprego a todos os colectivos sociais e non a mozos, minusválidos ou parados de longa duración, como é até agora.
[# Los trabajadores contarían con un contrato indefinido desde el principio, mientras que los empresarios no se enfrentarían con la enorme brecha actualmente existente entre los costes de despido de los contratos indefinidos actuales y los de los contratos temporales. Esta brecha es el principal factor que induce la excesiva rotación laboral y las enormes fluctuaciones de nuestra tasa de paro.
# Al tener indemnizaciones reducidas al principio, este contrato no perjudicaría a los sectores con puestos de trabajo más estacionales y de menor duración, y a la vez generaría una mayor estabilidad laboral a medida que aumentase la duración del empleo.
# Este contrato ayudaría a reducir la grave desigualdad de oportunidades que sufren determinados colectivos, especialmente los jóvenes, las mujeres y los inmigrantes, que son los más afectados por la excesiva rotación laboral.
O primeiro gran cambio nos contratos temporais existentes como tales, é a elevación da indemnización a 12 días por ano traballado para todos os contratos temporais, maior rixidez nos encadeamentos de contratos temporais nas empresas e maior rixidez para o contrato de obra e servizo cun límite máximo de 2 anos, figura por excelencia do contrato temporal, actualmente en 3 anos máximos baixo contratos temporais.
Por outra banda, na reforma laboral se amplíanse as causas por despedimento obxectivo, sen necesidade de que a autoridade laboral verifique se existe insuficiencia económica. Neste caso, aplicaríase unha indemnización de 20 días por ano traballado de maneira independente ao contrato de traballo vixente e o FOGASA pagaría 8 días nestes despedimentos.
Reforma laboral: el pago de la indemnización por despido aplicando el modelo austriaco
El modelo austríaco consiste en que se va aportando la parte correspondiente a la indemnización por despido de forma mensual y se ingresa en una cuenta que dispone la empresa. En el momento en el que el trabajador sea despedido, éste puede disponer de todos los ingresos de dicha cuenta de la misma manera que aquí en España recibe la indemnización por despido.
Si el trabajador no es despedido y se va a otra empresa, éste puede llevarse la cantidad acumulada en la cuenta y de la misma manera la nueva compañía le realizará aportaciones. En caso de que el trabajador se jubile teniendo dinero en la cuenta de indemnizaciones, este dinero complementará la prestación de jubilación.
Aunque todavía no se ha concretado cómo sería este modelo en España, la indemnización dejaría de suponer un sobrecoste para la empresa en un momento puntual para pasar a ser un gasto más en el factor trabajo de la empresa.
Sería como el Fondo de Garantía Salarial (Fogasa), mantenido con cotizaciones sociales, aunque de forma individual. También sería un sistema parecido a las aportaciones voluntarias a fondos de pensiones privados que hacen las empresas.
Es una idea que se puede materializar de varias formas y que podría suponer, combinada con una nueva regulación en materia de contratos e indemnizaciones, un sistema menos gravoso para las empresas al ir prorrateando el gasto y sería también una manera de relativizar el debate sobre los días de indemnización por despido
El modelo sería bueno, las empresas solucionaría la carga económica que supone el desembolso de la indemnización y se podría solucionar, de paso, la controversia sobre si veinte, treinta y tres o cuarenta y cinco días de indemnización por año trabajado ya que el prorrateo de la aportación de la indemnización, diluye la trascendencia de decidirse por uno u otro periodo para realizar el cálculo. El trabajador se aseguraría el cobro de la indemnización y se evitaría, como está pasando con mayor frecuencia ultimamente, recurir al Fogasa y la merma correspondiente en la cantidad recibida.
Negociación
Outro dos grandes eixos de actuación é a modificación das condicións dos convenios colectivos impostos na negociación colectiva. Isto, aínda que é unha gran vantaxe, en situación de crise é moi negativo para todas as empresas.
O mercado laboral ten un problema moi grave, xa que os contratos son moi ríxidos especialmente nas grandes empresas e non se poden adaptar ás necesidades de produción e é o que provocou unha gran parte dos despedimentos actuais.
Cando unha crise ponse de manifesto, o primeiro en que se nota, é unha redución do consumo e por tanto da actividade. Con esta redución de actividade, as empresas ven obrigadas a reducir persoal para adaptarse a ese novo panorama e como non poden entrar na negociación colectiva (salvo convenios propios) non queda outra que ERE ou despedimento puro e duro. É lóxico, xa que Menos consumo -> Máis stock -> Menos necesidade de produción -> Sobran traballadores.
Un exemplo brutal tivémolo cos ERE. ¿Por que en Alemaña coa mesma caída de consumo non realizou tantos ERE? Iso é o que quere importar o goberno, o coñecido como “modelo alemán”.
O modelo alemán, busca diminuír os expedientes de regulación de emprego e recorrer aos despedimentos por causas obxectivas cando xa non quede máis remedio. Para logralo, realízanse reducións de xornada e bolsas de horas, adaptables en función das necesidades.
Durante ese período, de redución de xornada, o estado paga parte das nóminas, pero non se xeran despdidos (seguen existindo cotizantes, segue existindo consumo e costa menos volver á actividade). Estas horas de redución de xornada, complementaríanse con procesos de formación laboral para os traballadores afectados, mellorando o seu cualificación e aptitude teórica e práctica para calquera traballo, co que hai unha reciclaxe e unha formación constante.
En España iso non existe, salvo nas empresas con convenios propios. No resto, como non había forma de adaptarse á nova situación -> ERE -> Despedimento -> Aumento de parados -> Menos cotizantes -> Redución superávit Seguridade Social, etc…
No caso de discrepancia entre traballadores e empresa, recorrerase a unha figura arbitral que fixará as novas condicións no marco laboral no prazo dun mes e estas condicións serán de obrigado cumprimento por ambas as partes.
Outros puntos
– As empresas de traballo temporal e as empresas de selección pasarían a actuar como axencias colaboradoras dos Servizos Públicos de Emprego. Actualmente a norma sobre ETTs é sumamente ríxida e a futura reforma prevé unha mesa paralela de negociación sobre esta figura empresarial.
– A reforma laboral prevé unha remodelación completa e supresión da maioría das bonificacións á contratación. Actualmente a amálgama de contratos bonificados e supostos de contratación con bonificacións é inmensa.
– Actualmente o contrato de formación ten o límite de idade de 21 anos. Na reforma laboral que se expón, o límite de idade se ampla aos 24 anos para os contratos de formación. Este contrato ten un límite salarial do SMI, o 75% para o primeiro ano e o 100% para o 2º. Actualmente o salario mínimo interprofesional está fixado en 633,20 euros mensuais.
Conclusións
Segundo os economistas, é unha reforma laboral boa, pero son os mesmos economistas que non sabían nada da crise. En principio ten cousas boas, pero tamén outras malas, pero que con retoques se podería lograr un modelo óptimo, favorable a todos os traballadores, sen necesidade de recortar dereitos.
Neste punto é onde entra a negociación colectiva de sindicatos e partidos políticos, xa que aínda que sexa aprobado por decreto, require negociación no Congreso e o Goberno está en minoría.
O problema é o inmobilismo de todos os grupos e os sindicatos a escoitar a palabra “reforma” e a propor propostas coherentes. Propostas que non existen ou se existen, son demasiado ilusionistas e imposibles de cumprir.
Por exemplo, cal é a opinión dos partidos da esquerda?
IU, ICV y el Bloque Nacionalista Galego se presentaron ayer como las únicas formaciones que de entrada adelantan su rechazo a la reforma laboral planteada por el Gobierno. El portavoz de IU, Gaspar Llamazares, denunció que el plan del Ejecutivo no solucionará los problemas económicos de los españoles ni reducirá la elevada tasa de paro.
Non sería mellor negociar, en lugar de negarse a todo?
Pode ser mala ou boa, pero o lóxico nuns partidos que están no Congreso e que se declaran de esquerdas, sería buscar e propor medidas que non estean no documento. Negociar creo que se chama.
Logo quéixanse de que se negocia con PNV, CiU ou CC. Normal, tendo en conta que están en minoría e que se queren sacar algo adiante, teñen que negocialo con quen sexa. Mellor negocialo cos grupos de esquerda que cos que supostamente son da dereita.
Até ERC dixo que valoran o documento e que están dispostos a negociala.
Máis optimista foi ERC. O seu secretario xeral, Joan Ridao, afirmou que a proposta é “un punto de partida estimable” e non supón “unha reforma rupturista”. Os republicanos só apoiarán a reforma se non recorta dereitos.
Segundo explicou Ridao, o obxectivo da reforma laboral ha de ser “ampliar a entrada no mercado de Traballo sen tocar os dereitos dos traballadores, nin as indemnizacións nin as causas de despedimento”.
Estar cun non a todo, non é facer política. É seguirlle o xogo ao PP.
– Las medidas incluidas en la reforma laboral (PDf)
– Así es la reforma laboral que prepara el Gobierno – Versión resumida
– Las empresas con seis meses de pérdidas podrán despedir con 20 días de indemnización
– Reforma laboral: guía para entender los cambios en el mercado laboral
– Por una verdadera reforma laboral: Promotores del Manifiesto de los 100
– Reforma del mercado laboral: el modelo danés
– Reforma del mercado laboral: el modelo de EEUU
– Reforma laboral: se acabó la indemnización por despido de 45 días por año
– Apuntes antes de la reforma laboral
– ¡Viva Toxo!: La reforma laboral, sin embargo, se mueve
– Reforma laboral: el pago de la indemnización por despido aplicando el modelo austriaco